Główne pojęcia okresu Oświecenia.

Biblioteka Załuskich- 1747-95.
Collegium Nobilium- 1740, pierwsza nowoczesna szkoła, ks. Stanisław Konarski.
Diderot- od 1745 kierował pracami nad WEF, twórca dramatu mieszczańskiego.
Empiryzm- doświadczenie podstawą wiedzy (Locke).
Humanitaryzm- dążenie do zachowania i poszanowania jednostki i jej prawa do wolności i równości.
Irracjonalizm- pozarozumowe poznanie rzeczywistości (intuicja, natchnienie, wiara, uczucia).
KEN- 14.10.1773, kasacja Jezuitów.
Klasycyzm- podstawą racjonalizm, poezja sposobem poznania rzeczywistości, piękno utożsamiane z prawdą i rozumem, ukazana rzeczywistość cechowała harmonię, symetrię, ład, spokój, sztuka ma cele dydaktyczne i utylitarne.
Kuźnica Kołłątajowska- biuro propagandy, skupiała zdolnych pisarzy i publicystów- Dmochowski, Jezierski.
Libertynizm- odrzucenie dogmat ustalonych przez Kościół.
Obiady czwartkowe- od 1770, Stanisław August, bez kobiet; Krasicki, Trembecki, Potocki, Naruszewicz.
Pamflet- utwór często anonimowy ośmieszający znaną osobę, instytucje.
Paszkwil- obelżywy, insynuacyjny tekst ośmieszający, zniesławiający jakąś osobę.
Poezja tyrtejska- wzywająca do walki w obronie zagrożonego kraju.
Racjonalizm- rozum opisuje rzeczywistość (Kartezjusz).
Satyra- utwór ośmieszający ludzkie wady.
Sensualizm- jedynym źródłem wiedzy umysł.
Sentymentalizm- podstawą sensualizm, pisarze interesowali się wnętrzem człowieka.
Ton kasandryczny- złowróżbny.
Utylitaryzm- gwarantem szczęścia jest pożyteczność tego, co robimy.
WEF- 1751-80, 28 tomów, z inicjatywy księgarza La Bretona.