[Doktor Gut] Nu to niemiecki cud, Pan Chemik, Akademik, Aptekarz, Czego ty z Litwy jechasz? A Towiański Człek Pański, Oni z Gutem Pokutę Odprawili, Że tu z Litwy przybyli. Nu a [Szarlota] [Za] żywota Nu ta także Przy [szwagrze] Osoba… Czytaj dalej
Ta ręka, która Krzemieniec wystrzygła, Bogdajbym kiedyś ją uścisnął szczerze I ukłuł jako magnesowa igła, Która od słońca swój kierunek bierze. Róże — gwiazdeczki i nieśmiertelniczki To nic — u Boga piękniejszych dostanie. — Lecz miłe mi są Gustawa nożyczki… Czytaj dalej
I wstał Anhelli grobu — za nim wszystkie duchy, Szaman, Eloe… cała ćma z grobów wstawała I wszystkie brały dawno porzucone ciała. A Sybir był zaćmiony jakby zawieruchy Ciemnymi i powietrze się ciągle mięszało, I chmury szły, i grady błyskały,… Czytaj dalej
Synu! wstępujesz teraz w trudną życia drogę, Gdzie już nad tobą czuwać i strzec cię nie mogę, Rzuciwszy dom, rodzinę, w obce idziesz kraje, Gdzie ci nieznane serca, nieznane zwyczaje; Teraz ci zorzy szczęścia jaśnieją szkarłaty I nadzieja po drodze… Czytaj dalej
Podług ciebie, mój szlachcicu, Cnotą naszą — znieść niewolę. Ty przemieniasz ziemską dolę W żywot ducha na księżycu; Głosem dziecka wołasz: Czynu! Czynu — czynu naród czeka! Lecz ty wiesz, bez ducha gminu Jaka słaba pierś człowieka… A ty, który… Czytaj dalej
Powstał naród wykonawca, Ręka świata – i miecz Zbawca, Zatrząsł twierdzą i łańcuchem, Serce rozgrzał – ruszył Duchem.
nycerz był zatrudniony Dyjany lepieniem. Stała już czysta, cała, miesięcznym promieniem Świecąca z oczu; brakło już tylko na głowie Położyć srebrną, jasną skrę — księżyca nowie. Wtem do snycerni przyszedł człek, co wszędy biega Tak, że doń zawsze błoto uliczne… Czytaj dalej
Chciałbym, ażeby tu wpisane słowo, Jeśli na wieki ma słowem pozostać, Aby słów miało nieśmiertelnych postać Albo posągów piękność marmurową, Lub jak Walkhirie, co noszą nad głową Wieniec z piorunów i we krwi szeleszczą, Chciałbym, ażeby miało taką wieszczą Groźbę… Czytaj dalej
Z dolin zasutych żwirem Wyganiasz baranki, A trawki i baranki Nad śródziemu szafirem Siejesz jak Anioł Piasta… Więc trawka pod zefirem Drzy… i ciągle odrasta. Czym jesteś? — Zefirem? Żeć łudzi ta zabawka, Te baranki i trawka.
Odeszli więc Anhelli z ową niewiastą i z renami Szamana, na daleką pustynię północną, a znalazłszy pustą chatę w lodzie wykutą, zamieszkali w niej.A po krótkiem pożyciu, Anhelli przyzwyczajał się nazywać siostry imieniem zbrodniarkę tę i pokutnicę.Ona mu była sługą… Czytaj dalej
