Scena pierwsza Ciemna jaskinia. W pośrodku wrzący kociol. Grzmot i błyskawice. Trzy czarownice przy kotle. PIERWSZA CZAROWNICA Trzykroć miauknął bury kot. DRUGA CZAROWNICA Tak, i trzykroć puszczyk wrzasł. TRZECIA CZAROWNICA Lelek jęczy: czas już, czas. PIERWSZA CZAROWNICA Dalej, dalej, siostry… Czytaj dalej
Scena pierwsza Dunzynan. Komnata w zamku. Lekarz i Jedna z dam pałacowych. LEKARZ Jużem z panią czuwał przez dwie noce i przekonać się o prawdzie jej twierdzenia nie mogę. Dawnoż się to zdarzyło po raz ostatni? DAMA Zaraz po wyjściu… Czytaj dalej
Scena pierwsza Wenecja. Ulica, przy której położony jest dom Brabancja.Wchodzą Rodrygo i Jago. RODRYGO Nie mów mi tego, Jagonie, nie mogę Słuchać tej mowy. Tyż to, coś mą kiesą Tak rozporządzał, jakby była twoja, Śmiesz mi powiadać, żeś tego był… Czytaj dalej
Scena pierwsza Miasto portowe na Cyprze. Taras nad morzemWchodzi Montano z dwoma obywatelami. MONTANO Czy tam co widać na morzu z przylądka? PIERWSZY OBYWATEL Nic prócz wysoko wezbranej powodzi. Nie mogłem dostrzec ni jednego żagla Pomiędzy niebem a powierzchnią fali.… Czytaj dalej
Scena pierwsza Przed zamkiem.Wchodzi Kasjo z muzykantami. KASJO Zagrajcie co krótkiego na dzień dobry Dla generała, zawdzięczę wam trudy. Muzykanci grać zaczynają. Wchodzi Błazen. BŁAZEN Za pozwoleniem, panowie: czy te wasze instrumenta były w Neapolu, że tak przez nos mówią?… Czytaj dalej
* ESKALUS – książę panujący w Weronie * PARYS – młody Weroneńczyk, szlachetnego rodu, krewny księcia * MONTEKIO i KAPULET – naczelnicy dwóch domów nieprzyjaznych sobie * STARZEC – stryjeczny brat Kapuleta * ROMEO – syn Montekiego * MERKUCJO –… Czytaj dalej
OSOBY: DOŻA wenecki. KSIĄŻĘ MARAKOŃSKI, ubiegający się o rękę Porcyi KSIĄŻĘ ARAGOŃSKI, ubiegający się o rękę Porcyi ANTONIO, kupiec wenecki. BASSANIO, jego przyjaciel. SOLANIO przyjaciel Antonia. SALARINO przyjaciel Antonia. GRACYANO przyjaciel Antonia. LORENCO, kochanek Jessyki. SZAJLOK, żyd. TUBAL, żyd, jego… Czytaj dalej
Prolog Dwa wielkie domy w uroczej Weronie, Równie słynące z bogactwa i chwały, Co dzień odwieczną zawiść odnawiały, Obywatelską krwią broczyły dłonie. Lecz gdy nienawiść pierś ojców pożera, Fatalna miłość dzieci ich jednoczy I krwawa wojna, co z wieków się… Czytaj dalej
AKT PIERWSZY. Scena pierwsza. Wenecya. Ulica. Wchodzą: ANTONIO, SALARINO i Solanio. ANTONIO W istocie, nie wiem, dlaczegom tak smutny. Już mam dość tego, i wy też podobno. Lecz skąd to przyszło, jakem w ten stan popadł, Co on ma znaczyć,… Czytaj dalej
Prolog CHÓR Namiętność dawna blednieje i kona, Na jej mogile kwiat wyrasta nowy. Piękność, dla której umrzeć był gotowy, Zbladła już, Julii spojrzeniem zgaszona. Kocha kochany; pierś mu rozpłomienia Czar jej źrenicy; córce przeciwnika Jak miłość wyzna? a ona połyka… Czytaj dalej
