…Przyjdzie, o przyjdzie wiosna,Dla mrozem ściętych kwiatów,Dla bohaterów kości,I dla bezlistnych drzew!Maj przyjdzie nawskroś odrętwiałych światów,A w słońc porannej jasności,Z grobów wyniknie pieśń życia radosna,Zmartwychwstań śpiew! I zapomniane od wieków narodyWynikną, jako zdroje,Na głos huczącej wody,Gdy już stargane są mogilne… Czytaj dalej
Chceszli poznać, żeś już stanął Na klasycznej włoskiej ziemi? — Bacz, czy drogę ci zabiegną Wierzby z głowy uciętemi; Bacz, czy drogę ci zabiegną Łóz przeźrocza, winnic kraty, Czarne pinie i osterie, I jaskrawe w oknach szmaty; Czy liliowych wzgórz… Czytaj dalej
Szumiące zdroje, przepaściste zdroje, Co z głośną skargą niesiecie swe brzemię, I nienawiści, i gorycze swoje Z pianą wściekłości ciskacie o ziemię, Szumiące zdroje, o, jakże wam błogo Rzucać się w kaskad namiętne wybuchy I przelatywać po szczytach, jak duchy,… Czytaj dalej
Ty tutaj, słonko? — A kto tam świeciNad wioską naszą lichą?Kto ze snu budzi kwiaty i dzieci,W poranną zorzę cichą?Kto rzuca w naszą strugę na lace,Co płynie wstęgą siną,Złote lakierki lekko tańcząceMiędzy zieloną trzciną?Kto ciche światło sieje po lesie,Przez szmaragdowe… Czytaj dalej
Toskańskiej nocy bije skrzydeł wianie, Toskańskiej nocy leci dech po błoni Skróś zórz różanych, skróś liliowej toni — Fra Angelica słyszę Zwiastowanie. I skłaniam głowę, aż rosa ukanie I chryzmat ciszy położy na skroni. Już pierwsza gwiazda drżący blask swój… Czytaj dalej
W piekle mąk długich i w okręgach ciemnych,Kędy nadziei nie wschodzą już zorze,Wśród próżnych jęków, wśród skarg nadaremnychKto cię wyznawać będzie, wielki Boże? Na dno przepaści i w czeluść zepchnięci,Ażaliż hymnem napełnią otchłanie?Przemówiąż z grobów: Bądź wola twa, Panie,A niech… Czytaj dalej
A ta modra rzeka Ogniami się pali; Wesoła drużyna Płynie po jej fali. Wesoła drużyna Chwyta kwietne wieńce, Co jej zaplatały Tych panienek ręce. Na wysokim brzegu Panieneczka stała, Modrymi oczkami Na wianek patrzała. Płyńże, mój wianeczku, Po tej bystrej… Czytaj dalej
Wąską ścieżyną, co wije się wstęgą Między pólkami jęczmienia i żyta, Szedł blady, nędzną odziany siermięgą, Wolny najmita. I nigdy wyraz nie był dalszym treści, Jak w zestawieniu takim urągliwym! Nigdy nie było tak głuchej boleści W jestestwie żywym. Rok… Czytaj dalej
Za jedno Ciebie błogosławię, Panie, Żeś z gwiazd dał myślom łoże i posłanie I że kołyszesz je aż do rozświtu W miesięcznych blaskach Twojego błękitu… Za balsam ciszy, na ziemię wylany, Za mrok, co więźniom zakrywa kajdany, Za sen nędzarza… Czytaj dalej
Jest-ci ta ziemia omdlała i czarna,Ale w niej drzemie barw cudnych tysiące,I kwiatów życia złożone w niej ziarna,Nim przyjdzie słońce…— Ty tylko pieśnią jej łono zagrzewaj — O mów! O śpiewaj! Jest-ci ta ziemia i wyschła i pusta,Ale w niej… Czytaj dalej
