Na grzebień
Nowy to fortel a mało słychany: Na śrebną brodę grzebień ołowiany.
Jan Kochanowski
Pieśń V
Panie, jako barzo błądzą,Którzy Cię niedbałym sądzą,A iż prawie żadnej rzeczyNie chcesz mieć na swojej pieczy. Nie wiem, czego więcej trzeba:Przeciwko nim świadczą nieba,Świadczą gwiazdy niezliczone,Na powietrzu zapalone. Kiedy słońce swego wschoduAlbo chybiło zachodu?Kiedy miesiąc jasne rogiSkłonił od swej zwykłej… Czytaj dalej
Na posła papieskiego
Pośle papieski rzymskiego narodu, Uczysz nas drogi, asam chybiasz brodu. Nawracaj lepiej niżli twój woźnica, Strzeż nas tam zawieźć, gdzie płacz i tęsknica.
Na zdrowie
Ślachetne zdrowie, Nikt się nie dowie, Jako smakujesz, Aż się zepsujesz. Tam człowiek prawie Widzi na jawie I sam to powie, Że nic nad zdrowie Ani lepszego, Ani droższego; Bo dobre mienie, Perły, kamienie, Także wiek młody I dar urody,… Czytaj dalej
Nagrobek Stanisławowi Strusowi
Nie nowina to Strusom na wszelaką trwogę Ciały swymi zawalać złym pohańcom drogę; Tak dziad zginął, tak ociec, tak moi stryjowie; Tenże upad i mojej naznaczon był głowie, Bom legł we krwi pogańskiej, a kto mię żałuje, Znać, że nie… Czytaj dalej
O Mikoszu
Mikosz kota przeciągnął, Jan się rzezał w koszu; I rzecze ten pośledni: „Powiedz mi, Mikoszu, Wonczas gdyś kota ciągnął abo snać kot ciebie, Gdzieś był stryczków tak prędko dostał ku potrzebie”? Mikosz na to: „Dadzą mnie powrozów, gdy proszę, Bo,… Czytaj dalej
Ołtarz
W tychże stronach pod żędłem prawie NiedźwiadkowiIdzie niebem podobny wyraz Ołtarzowi.Tego bieg jest odprawny, bo przeciw jasnemuPłomieniowi położon jest Arkturowemu.Arkturów jasny płomień górnych naszladujeDróg, a ten do zachodu prosto postępuje.Na ten Ołtarz noc dawna strzegąc ludzkiej szkodyWłożyła znak widomy przyszłej… Czytaj dalej
Zając
Pod nogami jasnego Oryjona ZającWe dnie i w nocy bieży nie odpoczywając.Tego Pies przerzeczony ledwe nie popadnie,Za nim z morza wynika, za nim w morze padnie.
Do Anakreonta
Anakreon, zdrajca stary, Nie masz w swym łotrostwie miary! Wszytko pijesz, a miłujesz I mnie przy sobie zepsujesz. Już cię moje strony znają I na biesiadach śpiewają; Dobra myśl nigdy bez ciebie. A tak, słyszysz li co w niebie, Śmiej… Czytaj dalej
Do Jana II
Jesli stąd jaką rozkosz ma człowiek cnotliwy, Gdy wspomina na przeszły wiek swój świętobliwy, Że ani wiary nie zgwałcił, ani jako żywo Ku krzywdzie ludzkiej przysiągł na Bóg żywy krzywo: Wieleś ty, Janie, sobie pozyskał radości Na czas potomny z… Czytaj dalej
