Niech nie uwodzi ubóstwem powabu Pióro ze skrzydeł Sępa Senegalu. – Zwą go: „pustelnik” i „mędrzec” („Mar-abu”); Ważyć się lubi w obłokach z opalu, Spieczoną gardząc ziemią; woła: „Abu!” („Ojcze!”). I pióro zwykł tracić bez żalu, Bo z wysokości je… Czytaj dalej
I Mówią dziś ludzie, że to wieść zmyślona — Że tego nigdy nie było na świecie… By głaz wtórował lutni Amfijona; — Mówią tak ludzie dziś… (a ludzie przecie Umiarkowani, jak serce, gdy kona Według prawideł medycznej nauki!…) — Ci… Czytaj dalej
1 Oto ten samy, którego bez-dumna W kościoła wnętrzu czerniła się trumna, Zmartwychwstał — w Słowo… 2 I „Kochajmy się”, wyrzekłszy przy zgonie, Po zgonie jeszcze w swym ukrywa łonie Hańbę-domową! 3 Więc pokazał się naprzód Magdalenie, Podobny Panu, jak… Czytaj dalej
Pytasz: co mówię, gdy warszawskie dziecię Wstawa oparte na cudzie? Bogu dziękuję, że jeszcze na świecie Są oryginalni ludzie. Bo już myśliłem, że dzieje od trafów, Trafy zależą od tronów; Że ludzkość składa się już z kaligrafów, A narodowość… z… Czytaj dalej
Co chce Boissy? – męczę się pytaniem, Jak w Izbach lewa i jak prawa strona? Śmiech jest konwulsją, konwulsje – skonaniem; Markiz Boissy – to przeszłość, co kona! Każda myśl jego podobna do bogów, Które zawrócił w ziemię Egipcjanin, Jako… Czytaj dalej
1 Ty możesz śpiewać, na progu oparty, Gdy mnie zaledwo tyle rymu stało, Bym czcił, co w jasne niebo uleciało; – Gdy mnie – zaledwo tyle stało rymu, Bym do Nazaret tęsknił lub do Rzymu, A zatrzymywał się u boku…… Czytaj dalej
Jeżeli kiedy płatne serca dzwonów Leniwo zadrżą, echo porwie jęki I do wesołych rzuci je salonów – Ty westchnij! – smutek uzalotnia wdzięki… * A jeśli karta będzie pogrzebowa Po rogach ulic czernić się, z nazwiskiem – Ty odwróć oczy;… Czytaj dalej
I z miłości, i z pieśni świat się naigrawa,Burzę, co w głębi serca żywot nam pustoszy,Zowią oczarowaniem sławy i rozkoszy;O! cierniowa to rozkosz! opłakana sława!B.Z. Żegnam was, o lube ściany, Skąd, dziecinne strzegąc łoże, Chrystus Pan ukrzyżowany Promieniami witał zorze.… Czytaj dalej
SŁUCHACZDO P. OL. WAGNER. 1876 I Znasz ten kraj, znasz tę narodu chwilę, Gdy grajkom, wam, świat wtacza się do ręki, Bo z żadnych słów nie dowie się nikt tyle, Co z łkań, co z łez – bo idee są… Czytaj dalej
I Szlachectwo jest to równość – bo jeżeli Się na szlachetnych i więcej-szlachetnych, I nie-zupełnie-szlachetnych podzieli, To wszyscy podli… synowie bezdzietnych! II Bo bez szlachectwa równość nie istnieje, Ani szlachectwa bez równości nie ma; Duch wieczny w mrokach staropolskich dnieje… Czytaj dalej
