Maik
Co tu gwaru! Co tu krzyku! Idą dzieci „po maiku” Idą, idą wiejską drogą. Psom opędzić się nie mogą! Koszuliny na nich lniane, Siwe świtki z wełny tkane, A nózęta wszystkie boso, Na chojaku maik niosą A ten maik w… Czytaj dalej
Co tu gwaru! Co tu krzyku! Idą dzieci „po maiku” Idą, idą wiejską drogą. Psom opędzić się nie mogą! Koszuliny na nich lniane, Siwe świtki z wełny tkane, A nózęta wszystkie boso, Na chojaku maik niosą A ten maik w… Czytaj dalej
Fraszka — Ależ cioteczko! — Ależ, mój Julku, nie irytuj mnie napróżno! A przedewszystkiem… precz Żolka! nie całuj mnie tak ciągle w ręce. — Ależ, kiedy bo te rączki, jakby stworzone do całowania! — odrzekłem, nie puszczając prawej, a usiłując… Czytaj dalej
Po zrąb błękitów świat tu ogarniam dokołaI zamykam tak w oku, jako się zamykaZ ciszą i z wonią mirry celę pustelnika,Przez którą białe skrzydło powiało anioła. Nade mną skalnych szczytów mgłą zawite czoła,Po jarach huczy wichrów echowa muzyka…To srebrne harfy… Czytaj dalej
Lombardii pola mi się pokazały We mgłach szerokich, kryjących błękity: Koń Barbarossy cwałował w nich biały. Przed nim szlak mleczny, perłami wybity, Za nim się grzywy tumanem rozwiały, Nad nim szumiące w polotach — piór kity. Pędził, do starych bojów… Czytaj dalej
Nie w domu szczęścia i nie w domu ciszy,Ale na Patmos i w ducha uciskuJan orłów miewał za swych towarzyszy,I objawienie przyszłości w zabłysku…
Obielił nam nasze chatyNowy dzionek złoty.Widniej, widniej teraz ludziom,Co w niej do roboty: Do roboty — grodzić płoty,Okopywać rowy,Strzedz na siłę, co nam miłe,Na ten roczek nowy! Do roboty — lepić ściany,Gdzie się która pada,Boć ta chata stoi lata,Jeszcze od… Czytaj dalej
Na dział! Na dział!Na ornej ziemi dział!Tam widźmy pług słonecznych dróg,Tam płaćmy wielki ojców dług,Dziedzice klęsk i chwał!A nasze klęski — to tych pólMartwota stara, stary ból,Krzywd starych zmierzch i noc…A nasza chwała — światło, ruch,A nasze hasło — bratni… Czytaj dalej
…Powiem ci, co jest szczęścia tajemnica,O serce!Odemrzyj temu, co ma śmierci lica,Jęk skonu,A nie siej, gdziebyś w grobach szukać miało plonu. Powiem ci, co jest szczęścia tajemnica,O serce!Ożyj temu, co nad śmierć, nad ból, nad złudzenie,Trwa nieskończenie.I niech trwa drżąca… Czytaj dalej
Wiejcie więc znowu bujne wichry owe,Coście mi skrzydła wznosiły na loty,Wiejcie więc znowu, o głosy echowe,W bezmierny obszar tęsknoty! Ten, kto się poczuł raz w wolnym przestworze,Wiecznie już dyszeć będzie za swobodą,I choć na skały wyrzuci go morze,Łódź swoją znów… Czytaj dalej
»Bóg nie jest Bogiem umarłych lecz żywych«. Rośnie nasz cmentarz!Gdzie spojrzeć, na oko,Wszerz i wzdłuż świata — niewiele nam ziemi;Ale, o jakże skopana głębokoGroby naszemi!Gdyby w błękity wznieść je na kształt stoga,Sięgłyby — Boga. Gwiazda, co tak się jak perła… Czytaj dalej