Nic milszego, powiem szczerze, Jak gdy Mańcia książkę czyta, Na fotelu siedząc babci, A tuż przy mej cała świta: Z jednej strony Ańcia klęczy. Julka stoi z drugiej strony, A naprzeciw oba kotki, Zakręciwszy w bok ogony. Dalej Piotruś; czy… Czytaj dalej
Dziewico Orleańska ludów! Polsko moja! Do białości lnów twoich złota świeci zbroja Twych zbóż! Twój miecz zwycięski przez duchy kowany, Którym zwyciężysz przemoc, rozetniesz kajdany, Obosieczny, ogromny, wzniesiony w niebiosy, Rękojeść w krwi rubiny sadzona, w łez rosy… Paiża w… Czytaj dalej
„Kołysz mi się, kołysz, Kołysko lipowa!…” Niechaj cię, Jasieńku, Pan Jezus zachowa! Zachowa cię roczek, Zachowa cię drugi… A potem cię wezmą Do dworskiej posługi. „Kołysz mi się, kołysz, Kołysko pleciona…” Póki nic wysnuję Niteczki z wrzeciona… Wysnuję ją długą… Czytaj dalej
A po łące. po zielonej.Maciuś owce gna:Na wierzbowej fujareczceŻalośliwie gra. Dla Boga! Żałosliwie gra.– A i skądże ty. Maciusiu,Tę fujarkę masz,Że tak na niej, za owcami,Żałosliwie grasz? Dla Boga! Żałosliwie grasz?– Oj, wyciąłem ją, paniczu.Z krzywej wierzby tej,Co wyrosła na… Czytaj dalej
Ks. 4, rozdz. VIII O Panie! Daj dziś mówić duszy mej przed Tobą! Nie o wszelkim człowieku, który sąd Twój czyni, Ale o ludu Twoim, co z swoją żałobą — Nędzarz wzgardzony — błądzi po życia pustyni… Ale o Twem… Czytaj dalej
Na grobie rycerz z dawnych lat Z wzniesioną głową stoi; Na czole hełm, na ręku tarcz, A pierś zamknięta w zbroi. Wróżbę on kiedyś taką miał Za dni swych, za żywota, Że kiedy kośbę skończy śmierć, Ozwie się trąba złota.… Czytaj dalej
Nad Sorgą śliczny, smutny świat W błękitnej leży ciszy I zadumaniem dawnych lat, I tchem tęsknoty dyszy. Wskróś cyprysowych, czarnych lir Bije pieśń wiecznie żywa, A w zorzach idzie szeroki mir I mgłą z Sewennów spływa… Od adweduku ciemnych bram,… Czytaj dalej
Nie tego żal mi, com straciła w drodze,Lecz żal mi tego, czegom nie posiadła.A kiedy teraz w kraj zmierzchów odchodzę,Więcej mnie smęca ulotne widziadłaSzczęścia, co nigdy mojemi nie były,Niż zostawione za sobą mogiły. Bo dusza moja w swym wzlocie a… Czytaj dalej
Górą płonie świt różowyW lasy pierzcha cień,A zadzwońcież nam, dąbrowy,Na pogodny dzień! A zadzwońcież wy nam bory,A zaszumcie wzwyż,Wskroś spleśniałej bijcie kory,W serc i dębów spiż! A wołajcież nas do radyNa ten życia trud,Z kłosów łany, a z gromadyRośnie cały… Czytaj dalej
A z rodu to ja pastuch byłNa siwej, na płaninie,Tam, gdzie w sto jasnych, drżących żyłSiklawa w niże płynie. A widać stamtąd ziemię precz,Jak Pan Bóg ją położyłI jak jej srebrny morza mieczNa przestwór pierś otworzył. A z rodu to… Czytaj dalej
