Na tym kawałku ziemi Bóg położył dłonieI odjął — i stanęła tu piękność w osłonieDziwnego majestatu. Smereki zieloneZaplotły jej na skroni szmaragdów koronę,A kszi-aily jej przepyszne rzeźbionego ciałaNiby grecka draperia mgła lekka owiała.U spodu szaty, jako taśma zlotem szyta.Mienią się… Czytaj dalej
Oj, szumi pole, szumi,Aż głos idzie wokoło…A któż tam wyrozumie,Czy smutno — czy wesoło… Spojrzysz na zagon żyta,Gdzie kłos się złotem żarzy,To serce ci rozkwitaI ogień bije w twarzy… I słyszysz jakby granieI pleśnie a skowronki…Coś niby zmartwychwstanie,Coś niby kośba… Czytaj dalej
1900 r. . . . . . . . . . . . . . Więc my stanęli na wielkim rozstaju, Co wiek od wieku rozdziela i grodzi, Stoim i patrzym, a niebem, po skraju, Brzask już świetlisty jutrzenka rozwodzi,… Czytaj dalej
Toń ślepa. Taka była na początku świata, Zanim w nią uderzyła pierwsza strzała słońca. Barwy i światła znikły, wygasły do końca, U brzegu rozerwana piany brudnej szmata. Wicher nadciąga z dalą i mrokiem pomiata. Ostatni kształt, ostatnią fal linię roztrąca,… Czytaj dalej
…Tornami a mente il di… Leopardi Ramię twe widzę na oknie oparte, Przez które do nas gwiaździstość szła nocy, I słowa słyszę, i rzucam w tę kartę, Jak posiew mocy. — Zaprawdę mówięć, że w łzach twych jest życie, A… Czytaj dalej
Sorga nie śpiewa sonetów. Jej szumy Nie znają słodkiej, poetyckiej miary; By iść za dźwiękiem miłosnej cytary, Nadto w niej siły i zbyt wiele dumy. Ona. gdy huczy, trzęsie skalne tumy: Kiedy wybucha, w niebo ciska pary; Gdy milczy, wielki… Czytaj dalej
Piękna Tarpeja, za cenę maneli, Co złotym wężem jej ramię owiną, Wstaje cichuchno z dziewiczej pościeli I do bram idzie wieczorną godziną. Jaka noc duszna, burzliwa i chmurna! Jak wyje Romy wilczyca gdzieś w dali! Jak zimny klucz ten od… Czytaj dalej
Szczęśliwe miasto! Od Renégo króla Po dziś dzień bramy warowne jej strzegą, A ono życia plastr miodu złotego, Brzęcząc, wyrabia, jak pszczelny rój ula. Tak biały powój kielichy swe stula, By nie uronić nektaru wonnego… Niech za murami prądy czasów… Czytaj dalej
Huk, świst, pęd dziki… — Wszystko zmieszane: Cisze, okrzyki, Jeziora szklane, Bory i góry, Blaski i cienie, Błękit i chmury, Moc i omdlenie, Śniegi i kwiecie, Wiosny i zimy… Świat drży, wre, pędzi Tuż po krawędzi Coś go ponosi… Wypadnie… Czytaj dalej
Modliły się dziś echowe kolumny Łkaniem swych pieśni i ech swoich płaczem Do archanioła, co stoi u trumny Tego, który tu w życiu był tułaczem I odszedł, gdzie go wiodła smętna gwiazda, Domostwa szukać i wiecznego gniazda. A usta, które… Czytaj dalej
