Oj, zaszumiały brzozy płaczące W dąbrowie… Bywajcie zdrowi, siwe gołąbki, Ojcowie! Pójdę ja z kusą dalekim krajem, Dunajem… Może mnie wezmą kędy do żniwa Za najem! Pójdę ja, pójdę sierocą drogą Po świecie… A kędyż wy mnie, czarne jaskółki, Najdziecie?… Czytaj dalej
Był dzień jesienny, cały złoty i modry od gasnącego słońca i cichej pogody. Około trzeciej po południu przed gmachem więziennym zatrzymał się wóz z kapustą. – Bra-ma! Bra-ma!… – krzyknął przeciągle parobek siedzący na nim w czerwonym lejbiku i samodziałowym… Czytaj dalej
Drobny, wychudły, z oczyma jasnemi, W których łzy wielkie i srebrne wzbierały I gasły w rzęsach spuszczonych ku ziemi, Blady jak nędza, a tak jeszcze mały, Że mógł rozpłakać się i wołać: Matko! Gdyby miał matkę… i mógł stroić psoty,… Czytaj dalej
Rajski ptak słońca wzleciał, roztrząsnął swe pióra, Zapalił pół niebiosów, zaiskrzył pół morza I pieśń światła wyrzucił w niezmierne przestworza, I zgłuszył śpiew księżyca, nocy trubadura. Ziemia-Danae leży w perłach ros. U łoża Odchylona już rąbków mgły srebrzy się chmura,… Czytaj dalej
Obrzask… Jeszcze się zorza na wschodzie nie pali. Morze w mgłach wielkich leży. Tumanem nakryta, Sinymi zwierciadłami skroś pary toń świta. Gdzieś u brzegów plusk miękki słychać sennej fali. Wytęż wzrok! Tam punkt srebrem malowany w dali. Zbliża się, rośnie…… Czytaj dalej
…Tego się strzeż w swej drodze,By serce twoje nie rzucało cieniaŻądz swoich, swego drżenia,Przy twojej nodze:A pilnuj, abyś w świetle prowadził swe wodze! Bo stopy, w przerażeniu,Utkną ci na tym cieniu,A słońce nie rozproszyCienia od twych rozkoszy,Cienia od twych boleści,Ziemskiej,… Czytaj dalej
— Morze gra… Pergolese, rzuć grobowe pleśnie! Oto ogromne, godne twych hymnów organy! Pójdź i z hukiem tej fali śpiewaj na przemiany Twe nieśmiertelne „Stabat”, twoją pieśń nad pleśnie. „… O ja, ziemia, ja matka rodząca boleśnie! Oto na krzyżu… Czytaj dalej
W cień owinę się jak w rąbek, Księżyc przyćmię, gwiazdy zdmuchnę, Skrzydła wezmę dwa bieluchne — I polecę — jak gołąbek! Mój gościniec — mleczna droga, Mój przewodnik, co tam mruga, Gwiazdka jedna, gwiazdka druga, Co się pali u stóp… Czytaj dalej
W starym absydzie mozaiką się kwieci Ów duch wiosenny odległych stuleci, Co te nadziemskie rzeczy i te boże Zaklinał w kamień i kładł na nich zorzę Swych prostych wierzeń, tak cudną i świeżą, Iż do dziś rosy jutrzenne tam leżą,… Czytaj dalej
… E veni dal martiro a questa pace. Dante, Parad. (XV, 148) Wielka lampa staroświecka Rzuca na stół krąg jasności… Jakoś dziwnie z mazowiecka Ćwierka świerszczyk od zapiecka, Aż dreszcz idzie w kości! Więc podparłszy głowę ręką, Pijesz duchem głos… Czytaj dalej
