Nie chciałam cię, mężu mój, zostać, twoja żona, Ale i w ziemi leżę z tobą pogrzebiona. Nigdy, nigdy prawdziwa miłość nie umiera, Lecz i w ogień włożona, do kości przywiera. Dziatki, miejcie się dobrze, mnie z mym miłym wszędy Mężem… Czytaj dalej
Wieczór, młodzieńcy, przyszedł krom żadnej zabawyWieczór na niebie wyniósł swój promień łaskawy;Czas powstać, czas na chwilę pokój dać tańcowi,A zaśpiewać dawnemu g’woli zwyczajowi. Panny! Młodzieńcy wstali, wstańcie ku nim i wy:Oto widać na niebie Wieczór niewątpliwy. Tak wierę! Jako prędko,… Czytaj dalej
Sobie śpiewam a Muzom. Bo kto jest na ziemi,Co by serce ucieszyć chciał pieśniami memi?Kto nie woli tym czasem zysku mieć na pieczy,Łapając grosza zewsząd, a podobno k’rzeczy.Bo z rymów co za korzyść krom próżnego dźwięku?Ale kto ma pieniądze, ten… Czytaj dalej
Nie chcę w tej mierze głowy psować sobie, Bych się, mój panie, miał podobać tobie; Widzę, żeś hardy – mnie też na tym mało, Kiedy się tobie tak upodobało.
Co by ty, urodziwa Hanno, na to dała,Aby ta twoja gładkość wiecznie z tobą trwała?Wierzę, w tym wieku młodym ani myślisz o tym,Ale byś też i dobrze myśliła, nic po tym. Bo czas nie da trwać żadnej rzeczy w jednej… Czytaj dalej
Patrzaj, jako płodnych pszczół niesłychane roje Okładły, zacny panie, miodem ściany twoje. Dobry to znak, jesli Bóg dał wieszczą myśl komu, Że dostatek i wieczne potomstwo w twym domu.
Na umyśle prawdziwe bogactwa zależą; Pod nim śrebro i złoto, i pieniądze leżą; A temu bogatego imię będzie służyć, Który szczęścia swojego umie dobrze użyć. Ale kto ustawicznie leży nad liczmany, Tylko tego słuchając, gdzie przedaje łany, Ten równie jako… Czytaj dalej
Tu Stanisław Zaklika położył swe kości, Nie tylko z przodków swoich, lecz i z swej dzielności Dobrze znaczny, bo w krajach postronnych strawiwszy Młodość swoję i królom, panom swym, służywszy, Ostatek wieku swego Pospolitej Rzeczy Oddał; której, swych utrat nie… Czytaj dalej
Harda Neta, iż gładkość swą do siebie czuje, Więc kiedy ją pozdrowię, ani podziękuje, A zawieszę li wieniec u niej przede drzwiami, Wdepce go zawżdy w ziemię hardymi nogami. O zmarski, o starości, bywajcie co pręcej! Owa wasze namowy będą… Czytaj dalej
Tobie niechaj ta karta będzie poświęcona,Zacny hrabia z Tęczyna, którego kwapionaI niespodziewana śmierć ludzi zasmuciła,A lamentem i płaczem wszytko napełniła. Będą drudzy twym kościana grób zacny budowaćI twarz twoje w miedzi lać i w marmórze kować,Miedzy którymi snąć też miejsce… Czytaj dalej
