…Salve, anima symphonialis… Poznaliśmy się — do znania nie skorzy — Poznaliśmy się o cichym zachodzie. Anioły Pańskie już grały na zorzy, Słońca już Arno gasiło blask w wodzie, A nad Florencją stał nów i srebrzyście Na marmur biały róż… Czytaj dalej
…Radości, gdzie są twe plony?Gdzie chleby są, któremiNakarmiasz głodnych ziemi?Gdzie jest, któryby tobą został nasycony?Pusty kłos twój powiewa,Żniwo twoje — jest plewa,A czerw życia podgryza owoc twego drzewa. …Bólu, rabie ty boży,Z zorzy idziesz do zorzy,Plenny rzncając siew..Ty wodzisz swoje… Czytaj dalej
Świętojański wieczór — Uciecha dla dziatwy; Zapaliły już ogniska Te flisacze tratwy. Idzie płomień w górę, Sobótka się pali, Sypie iskry szczerozłote Po tej modrej fali. A ten stary flisak Poprawia ognisko; Pal się, pal się, ty sobótko, Bo Warszawa… Czytaj dalej
Ta gwiazda, co się moją zwie,Ta świeci stąd daleko,Nad równinami śnieżnych pól,Nad wielką, modrą rzeką. Wskroś pola bije głuchy jęk,Wskroś rzeki skarga głucha,A moja gwiazda patrzy tam,I głosów onych słucha. Na polu stoi czarny krzyż,Na rzece bije fala,A moja gwiazda,… Czytaj dalej
. . . . . . . . . . Nad Rodanem zorza stoi, Nad Rodanem słońce wschodzi; Prowansalska skróś równina W złotej kąpie się powodzi. Prowansalską wskróś równiną Świeży błękit się przelewa; Nikt nie zgadnie, czy skowronek, Czy Aubanel… Czytaj dalej
Potęgi nadświatowej Uderzył we mnie dech… Zadrżała dusza moja Od przedwiekowych ech… I wicher mi stworzenny Na głowie podniósł włos, I wpadł mi z szumem w uszy Przepaści wiecznych głos… I harfą byłam drżącą, I chaos na niej grał Ogromną… Czytaj dalej
W obcej gdzieś krainieKamień twój grobowy,Cudze niebo płynieNad snem twojej głowy,Cudze niebo chmurne,Rankiem grób twój rosi,Cudzy wiatr ci echoCudzej pieśni nosi. Ani twej mogiłyNasza brzoza strzeże,Ani świerk pochyłySzepce tam pacierze,Ani wierzby naszeŻałosnemi szumyBudzą ciebie nocąZ śmiertelnej zadumy. Kurhanu twojegoBracia nie… Czytaj dalej
Szmat nieba się oderwał z kraju widnokręga, Zadrgał, zalśnił, zamarszczył łusk świetnych tysiące, Wklęsnął, zamodrzał, ziemię opasał jak wstęga I w głębokie mgły wnurzył obadwa jej końce. Już na kraniec zachodu i wschodu przesięga, Rozkrysztala powietrza kopuły wiszące, Już tchnął,… Czytaj dalej
Wyroczny klucz żywotaW narodów ręku leży:Sam lud otwiera wrota,Sam lud zamyka dźwierzy. I żadna JeruzalemWśród gruzów swych nie padnie,Dopóki naród czuje,Że kluczem życia władnie. Żelazny jest klucz żywota,Żelazne jego zgrzyty,Gdy bronę ciosem miotaRozwala wprost na świty. A lud, co chce… Czytaj dalej
Płoną blaski mżące Na piersiach gór, Rubinowe słońce Skry sypie z piór, Na Ave dzwony biją… „…Zdrowaś, Panno Maryjo…” W grających zorzach leci głos W doliny ciche, pełne ros, A w różach gaśnie słońce. Złotą harfę łuny Cyprysów chór W… Czytaj dalej
