Już wróciły te żurawie,Co na wyraj poszły ze mną…Śnię po nocach, śnię na jawie,Ale zawsze nadaremno! Cud po cudzie w oczy bijePrzesłonecznie, przebogato…Przecież nic mi nie zakryjeCiebie, pole — ciebie, chato! Chodzę, patrzę na te dziwy,Co nie moje, co nie… Czytaj dalej
Z jednego kubka ty i ja Piliśmy onej chwili: Lecz że nam w wodę padła łza, Więc kubek my rozbili. I poszli w świat, i poszli w dal, Osobną każde drogą, Ani nam szczątków onych żal, Co zrosnąć się nie… Czytaj dalej
Wychowałeś ty mnie, grodzie,Na swym chlebie, na swej wodzie,Na tym chlebie z piołunami,Na tej wodzie z memi łzami. Wychowałeś ty mnie twardo,Z myślą smętną, z duszą hardą,Z żarem w piersi, z łzą w źrenicy,Na zadumie, na tęsknicy. Nie słowika wykarmiłyMiody… Czytaj dalej
Na Kujawach rżną skrzypice: Skoczę w tanek, dziewczę chwycę, Chwycę dziewczę spoza stoła, Wykręcę je dookoła. Dokoluśka widno z nieba, Dokoluśka bochen chleba, Dokoluśka talar biały, Dokoluśka — świat je cały! Niech ta w podłuż tańczą pany Z izby za… Czytaj dalej
Taką mi wioskę wymaluj w dolinie, Od zbóż wesołą, a od jodeł smutną… Niechaj się cala chowa w jarzębinie, Niech na jej łąkach siwe leży płótno, Niech przez staw ciche rzucają się tęcze, Rozbite skrzelką, co tryska z wód głębi,… Czytaj dalej
I pokazały jako świt dalekiUmiłowaną odtąd i na wieki.»Król Duch«, akt IX. Jeszcze się teraz jawi,Stopkami srebrzystemiNietykająca ziemi,A za nią sznur żórawi,W ciemnej się zorzy pławi. Jeszcze się teraz we śnieTo tu, to tam ukaże,Rozjaśni smętne twarze,Nastroi nowe pieśnie,Z strun… Czytaj dalej
. . . . . . . . . . . . . . . . . Do nocy tęsknię, do srebrnego cienia, Co by mi nakrył źrenice płonące I dał wpółsenną chwilkę upojenia… Do nocy tęsknię i przeklinam słońce,… Czytaj dalej
Oj, zaszumiały brzozy płaczące W dąbrowie… Bywajcie zdrowi, siwe gołąbki, Ojcowie! Pójdę ja z kusą dalekim krajem, Dunajem… Może mnie wezmą kędy do żniwa Za najem! Pójdę ja, pójdę sierocą drogą Po świecie… A kędyż wy mnie, czarne jaskółki, Najdziecie?… Czytaj dalej
Był dzień jesienny, cały złoty i modry od gasnącego słońca i cichej pogody. Około trzeciej po południu przed gmachem więziennym zatrzymał się wóz z kapustą. – Bra-ma! Bra-ma!… – krzyknął przeciągle parobek siedzący na nim w czerwonym lejbiku i samodziałowym… Czytaj dalej
Drobny, wychudły, z oczyma jasnemi, W których łzy wielkie i srebrne wzbierały I gasły w rzęsach spuszczonych ku ziemi, Blady jak nędza, a tak jeszcze mały, Że mógł rozpłakać się i wołać: Matko! Gdyby miał matkę… i mógł stroić psoty,… Czytaj dalej
