A jednak ja nie wątpię — bo się pora zbliża, Że się to wielkie światło — na niebie zapali, I Polski Ty, o Boże, nie odepniesz z krzyża, Aż będziesz wiedział, że się jako trup nie zwali. Dzięki Ci więc,… Czytaj dalej
Napiszę prosto, ponieważ słów chciałaś, Że kto na walkę samotną, rozpacznąPatrzy tak zimno – tak jak ty patrzałaś, – I nieraz rękę podnosi niebacznąZbroi, mieczami pobitej na ćwierci – Gdy śmierć wyniknie – będzie winien śmierci. Gdyć powiedziano, że mię… Czytaj dalej
ziecina Lolka na rzymskich mogiłach Słyszała niegdyś, jak tam wszystko płacze; Wróble w grobowych kąpiące się pyłach, Orzeł, co lecąc na Apenin kracze; To nauczyło wszystko serce Loli, Że pośród ruin ptaszkom serce boli. Dziecina Lolka, gdy w letnie pogody… Czytaj dalej
Jeżeli kiedy — w tej mojej krainie, Gdzie po dolinach moja Ikwa płynie, Gdzie góry moje błękitnieją mrokiem, A miasto dzwoni — nad szmernym potokiem, Gdzie konwaliją woniące lewady Biegną na skały… pod chaty i sady… Jeśli tam będziesz… duszo… Czytaj dalej
Narodzie mój, Coś widział miecz Na niebie ciemnym świecący, Powrócę ja — Patrz, Furia zła, Przyjdę jak płomień gorący. Wezmę wichrzyce I na stolicę Wpadnę i dachy pozrywam; W rzeki się rzucę, W krew je obrócę, W domy zlęknione powpływam.… Czytaj dalej
Patrz! przy zachodzie, jak z Sekwany łona Powstają gmachy połamanym składem, Jak jedne drugim wchodzą na ramiona, Gdzieniegdzie ulic przeświecona śladem. Gmachy skręconym wydają się gadem, Zębatą dachów łuską się najeża. A tam — czy żądło oślinione jadem? Czy słońca… Czytaj dalej
Przez furie jestem targan ja, Orfeusz, Mówią mi, abym wyrzekł się rozumu, A będę latał niebem — jak Perseusz, A piękność… z wody najbielszego szumu Przy bladym różu jutrzenki… wytryśnie I da mi… otchnąć się… Płomieniem… gorę… Tam Parnas… coraz… Czytaj dalej
Takiego ludów w sobie przerażenia Nie mają w sobie ścinające miecze, Tak nie uderzy na słuchy człowiecze Głos, gdyby nawet wychodził z kamienia. Takiego strachu, gdyby nawet z cienia Umarły człowiek zaświecił — nie sprawi, Umarły nawet człowiek gdy się… Czytaj dalej
Byli tam, kędy śnieżnych gór błyszczą korony, Gdzie w cieniu sosen, Bożym strzeżone napisem, Stoją białe szalety, wiązane cyprysem; Gdzie w łąkach smutnie biją trzód zbłąkanych dzwony; Gdzie się nad wodospadem jasna tęcza pali; Gdzie na zwalonych sosnach czarne kraczą… Czytaj dalej
Rozpatrzywszy się Szaman w sercach owej zgrai wygnańców, rzekł sam w sobie: Zaprawdę nie znalazłem tu, czegom szukał; oto serca ich słabe są i dadzą się podbić smutkowi. Dobrzy byliby z nich ludzie w szczęściu, ale je nędza przemieni w… Czytaj dalej
