O BYRONIE Urodził się on w ojczyźnie lordów i był lordem, więc miał ojczyznę: mógł przeto wielkim mężem w społeczeństwie szczęśliwym zostać. Jak zaś pojmował to zadanie, najlepiej pokazuje pierwsza jego depesza. do lorda Holland, której treść prawie dosłownie brzmi… Czytaj dalej
WSTĘP Różno-głosego dotąd monologuNa żadnej jeszcze scenie nie widzianoA przeto staję z objaśnieniem w proguI przepowiadam rzeczy jak się staną.I głoszę — wszystkim, o tej awenturzeNa dialogu zmienionej ruchomośćGdzie huczeć będą, jak przelotne burzeLud, urzędnicy, dwór i Król Jegomość.A wszystko… Czytaj dalej
Czasy skończone! — historii już nie ma, Tworzenie tylko w bezbrzeżnej otchłani. Wiwat!… lecz czemuż to ogromne tema Ludzie, kształtami ras napiętnowani, I usta mową zaprawne rozliczną, I serca głoszą w kraj cieknące styczną? O, nie skończona dziejów jeszcze praca,… Czytaj dalej
1 Pani bo jesteś z takiego klasztoru, Gdzie ścianę z ścianą Gdy połączano, to cięcie toporu Za zbrodnię miano. 2 Podwalin nie ma, bo deptać je trzeba, Ni schodów wyżéj; Ale poręcze sięgają do nieba, Poręcze z krzyży! 3 A… Czytaj dalej
VI Pójdę, albowiem Muzy mojej jest przydomek Sieroctwo – więc podniosę rzecz zapamiętaną, Jako wieszcz poniewierki, i ostatnich ziomek – I pisarz treści, co jest krzyżem przemazaną; Jako ziomek na ziemi krańcu, brzegu morza, Miedzy na grób starczącej, na szerokość… Czytaj dalej
1 Jak orły w klatce zamknięte drucianej Siadują przez dzień, niewoli pamiętne, Lecz z świtem, oczy przetwierając smętne, Do lotu skrzydłem biją w twarde ściany – Aż, uderzywszy tak co świt o kraty, Pierze im z ramion obite wiatr niesie,… Czytaj dalej
Przez wszystko do mnie przemawiałeś – Panie, Przez ciemność burzy, grom i przez świtanie; Przez przyjacielską dłoń w zapasach z światem, Pochwałą wreszcie – ach! – nie Twoim kwiatem… I przez tę rozkosz, którą urąganie Siódmego nieba tchnąć się zdaje… Czytaj dalej
I Długo patrzyli ludzie prostej wiary Na dziwowiska oświaty zachodniéj I myśleć śmieli – że to od pochodni Skradziony ogień Bogu, bez ofiary!… II Myśleć i szemrać: że Lucyfer stary Podchwyci święte wzajemności ludów, Nie: heroizmu i miłości-cudów Używszy, ale… Czytaj dalej
Zgasły lilie i róże omdlewające, Odejma im dziś wiatr liście jedwabne: Dziś nie szuka nikt Piękna… żaden poeta – Żaden sztukmistrz – amator – żadna kobieta – – Dziś szuka się tego, co jest powabne, I tego – co jest… Czytaj dalej
Cisza – niekiedy tylko pająk siatką wzruszy, Lub przed oknem topolę wietrzyk pomuskuje; Och! jak lekko oddychać, słodko marzyć duszy – Tu mi gwar, tu mi uśmiech myśli nie krępuje. Jak niewolnik, co ciężkie siłą więzy skruszy I zgasłe życie… Czytaj dalej
