XIX Niejasna w mieście krążyła wiadomość O niepokojach w prowincji, czy wojnie, Czy że wyjechać ma Cesarz-Jegomość W nocy – wyjechać, jak można, spokojnie, By tłum przywyknął czuć go i z daleka Lub czcić w postaci zwykłego człowieka. Inni twierdzili,… Czytaj dalej
Tegoż roku podróżowałem po Polsce – dwóch nas było: ś.p. Władzio Wężyk i ja – mieliśmy z sobą kilkadziesiąt tomów książek, mianowicie historii dotyczących kronik i pamiętników. Szlachcic jeden, bardzo szanowny obywatel i dobry sąsiad, i dobry patriota, zobaczywszy podróżną… Czytaj dalej
1Czemu mi smutno i czemu najsmutniéj,Mamże Ci śpiewać ja – czy świat i czas?…Oh! bo mi widnym strój tej wielkiej lutni,W którą wplątany duch każdego z nas. 2I wiem, że każda radość tu ma drugę,Poniżej siebie, przeciw-radą łzę,I wiem, że… Czytaj dalej
Dewocja krzyczy: „Michelet wychodzi z Kościoła!” Prawda; Dewocja tylko tego nie postrzegła, Że za kościołem człowiek o ratunek woła, Że kona – że ażeby krew go nie ubiegła, To ornat drze się w pasy i związuje rany. * A faryzeusz… Czytaj dalej
Patrz, patrz! — wybiegła jak jaskółka skoro Nad śliskie woskiem teatru jezioro — I trzyma stopę na powietrzu bladém, Pewna, że niebios nie poplami śladem, Schylając kibić, jakby miała zbierać Rosę lub kwiatom łzy sercem ocierać. Płynniej i słodziej tylko… Czytaj dalej
1 I Mojżesz nawet (a taki wielmożny!) Na jednym Fiat przestać był ostrożny, W źwierciadeł dziesięć złamawszy promienie, By jako włócznie nie spadły Febowe; Świadom, że lilia polna ma korzenie I że wyścigać nie przyszedł Jehowę… 2 A cóż już… Czytaj dalej
Pojechał do Berlina panicz na naukę, Gdzie uczą z grubych książek produkować sztukę, I siedział w domu, postęp jaźnio-jaźniąc z wiekiem, A miał człowieka z sobą (kmieć zowie się człekiem). Aż raz, bywało, książka ginie w książek tłumie: – „Jędrzeju!… Czytaj dalej
Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów Nieba…. Tęskno mi, Panie… * Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą… Tęskno mi, Panie… * Do kraju tego,… Czytaj dalej
1 Nie chcę już smutków, nie!… już mi za małe – Choćby jak świata zepsucie ogromne! – Cóż – bo tu nic jest na skróś przebolałe? Cóż?… nie zajęknie mi w ucho… gdy wspomnę? 2 Dlatego nie chcę smutków… bo… Czytaj dalej
ARCHITA Geometrycznej nieświadom nauki Widziałem prosty lud, kładący bruki, I, jako kamień jedna się z kamieniem, Baczyłem, stojąc pod filarów cieniem- Aż żal mi było bezwiedności gminu, Mimo że wieczną on jest wagą czynu!… Więc – geometrii myślane promienie (Rzeknę)… Czytaj dalej
