W głuchym lesie Gasnące słońce złote Blaski niesie W głęboką drzew samotę… Mrące liście Raz jeszcze w żar odziewa, Mży ogniście I pieśń zachodu śpiewa. W głuchym lesie, W głębokich cisz zadumie, Głos mój rwie się, Przepada w głuchym szumie,… Czytaj dalej
W gorzkiej zadumie na tę ziemię patrzę I na jej pola patrzę spustoszone; I widzę nad nią gwiazdy coraz bladsze, I widzę słońca gasnącą koronę W mgłach, które smętną przyoblokły nocą Wszystko, co światłem jest i co jest mocą. Kwiaty… Czytaj dalej
W cień owinę się jak w rąbek, Księżyc przyćmię, gwiazdy zdmuchnę, Skrzydła wezmę dwa bieluchne — I polecę — jak gołąbek! Mój gościniec — mleczna droga, Mój przewodnik, co tam mruga, Gwiazdka jedna, gwiazdka druga, Co się pali u stóp… Czytaj dalej
Huk, świst, pęd dziki… — Wszystko zmieszane: Cisze, okrzyki, Jeziora szklane, Bory i góry, Blaski i cienie, Błękit i chmury, Moc i omdlenie, Śniegi i kwiecie, Wiosny i zimy… Świat drży, wre, pędzi Tuż po krawędzi Coś go ponosi… Wypadnie… Czytaj dalej
Do ołtarza miłości pielgrzymuję cicha, Płomień niosąc na ustach, a w sercu tęsknotę; Na drogę moją słońce rzuca złote róże, W młodocianych winnicach przelotny wiatr wzdycha: — O Giulia! Z daleka idę. Brzozy te białe, co stoją I płaczą w… Czytaj dalej
Potęgi nadświatowej Uderzył we mnie dech… Zadrżała dusza moja Od przedwiekowych ech… I wicher mi stworzenny Na głowie podniósł włos, I wpadł mi z szumem w uszy Przepaści wiecznych głos… I harfą byłam drżącą, I chaos na niej grał Ogromną… Czytaj dalej
Kocham cię, stary mistrzu, coś na tej fasadzie Dwa światy złączył kunsztem przedziwnej roboty! Tu zacnie siedzą greckie filozofy w radzie, Tu w smoka Michał godzi, grot dzierżący złoty. Tu fryzem biegną nagie ateńskie Heloty, Tu Marek Aureli na czoło… Czytaj dalej
W wielkim milczeniu ruiny i nocy Duchowi memu stanęłaś widoma, A było mi tak, jak gdyby prorocy Tu byli doma… Że w pustce swojej masz głos, który woła, Że przed twą ciszą schylają się czoła, To jest największa może z… Czytaj dalej
Gdy stąd odejdę, pójdą za mną cienie Tych arkad białych i tych kolumn rzędy, I szept tych oliw pójdzie za mną wszędy, I tych cyprysów czarność i milczenie. Gdy stąd odejdę, poruszy się drżenie W błękitnej ciszy, co przewiewa tędy,… Czytaj dalej
Toskańskiej nocy bije skrzydeł wianie, Toskańskiej nocy leci dech po błoni Skróś zórz różanych, skróś liliowej toni — Fra Angelica słyszę Zwiastowanie. I skłaniam głowę, aż rosa ukanie I chryzmat ciszy położy na skroni. Już pierwsza gwiazda drżący blask swój… Czytaj dalej
