Latające lemury
Lemury latające, zwane też kolugo albo lotokotami, należą do rzędu Dermoptera.
Powszechnie używana nazwa latające lemury jest muląca, gdyż one nie latają, lecz szybują i nie są to lemury, lecz potomkowie zwierząt wywodzących się z pierwotnego pnia rozwojowego na-czelnych.
Latające lemury są wielkości kota, z szarawym lub rudym grzbietem, zwykle cętkowane lub upstrzone czarnymi i szarawobiałymi plamami. Układ niezwykłych i wyróżniających je siekaczy jest podobny do innych zwierząt roślinożernych; koni, jeleni. Stopy zakończone są mocnymi pa-zurami.
Rząd Dermoptera, co oznacza skórzane skrzydło, posiada wyróżniającą cechę – błonę skrzy-dłową rozciągająca się od szyi poprzez palce przednich łap, wzdłuż ciała do palców stóp, a także pomiędzy kończynami tylnymi a ogonem. Błona ta umożliwia zwierzętom szybowanie. Rekordowa odległość lotu wynosi 136 metrów.
Latające lemury zamieszkują lasy tropikalne, plantacje drzew kauczukowych i kokosowych. Są zwierzętami nocnymi. Dzień spędzają w dziuplach lub wisząc pod gałęziami. Żerują w nocy. Ży-wią się liśćmi, pędami, pąkami, kwiatami i owocami.
Ciąża trwa 60 dni, a matka zazwyczaj rodzi jedno młode. Noworodki są niedojrzałe i cały okres karmienia mlekiem matki uczepione są do jej brzucha. Matka może uformować z błony skrzy-dłowej wygodna i ciepłą torbę, w której przebywa noworodek.
