Prolog Dwa wielkie domy w uroczej Weronie, Równie słynące z bogactwa i chwały, Co dzień odwieczną zawiść odnawiały, Obywatelską krwią broczyły dłonie. Lecz gdy nienawiść pierś ojców pożera, Fatalna miłość dzieci ich jednoczy I krwawa wojna, co z wieków się… Czytaj dalej
AKT PIERWSZY. Scena pierwsza. Wenecya. Ulica. Wchodzą: ANTONIO, SALARINO i Solanio. ANTONIO W istocie, nie wiem, dlaczegom tak smutny. Już mam dość tego, i wy też podobno. Lecz skąd to przyszło, jakem w ten stan popadł, Co on ma znaczyć,… Czytaj dalej
Prolog CHÓR Namiętność dawna blednieje i kona, Na jej mogile kwiat wyrasta nowy. Piękność, dla której umrzeć był gotowy, Zbladła już, Julii spojrzeniem zgaszona. Kocha kochany; pierś mu rozpłomienia Czar jej źrenicy; córce przeciwnika Jak miłość wyzna? a ona połyka… Czytaj dalej
Scena pierwsza Taras przed zamkiem. Francisko na warcie. Bernardo zbliża się ku niemu. BERNARDO Kto tu? FRANCISKO Nie, pierwej ty sam mi odpowiedz; Stój, wymień hasło! BERNARDO „Niech Bóg chroni króla.” FRANCISKO Bernardo? BERNARDO Ten sam. FRANCISKO Bardzo akuratnie Stawiacie… Czytaj dalej
Scena pierwsza Plac publiczny. Wchodzą BENWOLIO, MERKUCJO, PAŹI słudzy BENWOLIO Oddalmy się stąd, proszę cię, Merkucjo, Dzień dziś gorący, Kapuleci krążą; Jak ich zdybiemy, nie unikniem zajścia, Bo w tak gorące dni krew nie jest lodem. MERKUCJO Podobnyś do owego… Czytaj dalej
Scena pierwsza Pokój w domu Poloniusza. Poloniusz i Rajnold. POLONIUSZ Rajnoldzie, oddasz mu waszmość to pismo I te pieniądze. RAJNOLD Nie omieszkam, panie. POLONIUSZ Zanim się jednak doń udasz, Rajnoldzie, Mądrze byś zrobił, ażebyś poprzednio O jego sprawowaniu się wywiedział.… Czytaj dalej
Scena pierwsza Cela OJCA LAURENTEGO. OJCIEC LAURENTY i PARYS OJCIEC LAURENTY W ten czwartek zatem? to bardzo pośpiesznie. PARYS Mój teść, Kapulet, życzy sobie tego: A ja powodu nie mam rzecz odwlekać. OJCIEC LAURENTY Nie znasz pan, mówisz, uczuć swojej… Czytaj dalej
Scena pierwsza Pokój w zamku. Król, Królowa, Poloniusz, Ofelia, Rozenkranc i Gildenstern. KRÓL I nie mogliście wyrozumieć żadnym Zwrotem rozmowy, skąd to rozprzężenie, Które mu pokój zakłóca tak dzikim I niebezpiecznym rodzajem maniactwa? ROZENKRANC Przyznaje, że się czuje rozstrojony; Lecz… Czytaj dalej
Scena pierwsza Mantua. Ulica. Wchodzi ROMEO ROMEO Jeżeli można ufać sennym wróżbom, Wkrótce mię czeka jakaś wieść radosna. Król mego łona oddycha swobodnie I duch mój przez dzień cały niezwyczajnie Lekkim nad ziemię wznosi się polotem: Śniłem, że moja ukochana… Czytaj dalej
Scena pierwsza Ten sam pokój, co w końcu aktu poprzedniego. Królowa, Rozenkranc i Gildenstern, po chwili wchodzi Król. KRÓL Tych głuchych jęków, tych przeciągłych westchnień Musi być powód; winniśmy go dociec. Gdzie syn twój, pani? KRÓLOWA do Rozenkranca i Gildensterna… Czytaj dalej
