I Wielkości! komu nazwę twą przydano, ten tęgich sił odżywia w sobie moce i duszą trwa, wielokroć powołaną, świecącą w długie narodowe noce; więc, choć jej świeży grób opłakiwano, przemoże Śmierć i trumien głaz zdruzgoce; powstanie z martwych na narodu… Czytaj dalej
INNA DEKORACJA:W tym akcie maski znaczyć majątakich, co myśl swą ukrywająi nigdy jej nie stawią jasno,cudzą jest, czyli ich jest własną.Z Konrada jeno patrzą z twarzy:czy wierzy, czyli tylko marzy;z Konrada zgadnąć chcą z oblicza:pewny, czy tylko li oblicza;z Konrada… Czytaj dalej
DEKORACJA: Noc listopadowa; w chacie, w świetlicy. Izba wybielona siwo, prawie błękitna, jednym szarawym tonem półbłękitu obejmująca i sprzęty, i ludzi, którzy się przez nią przesuną. Przez drzwi otwarte z boku, ku sieni, słychać huczne weselisko, buczące basy, piskanie skrzypiec,… Czytaj dalej
W KATEDRZE NA WAWELU (Za podniesieniem zasłony do aktu trzeciego z głębi sceny słychać rozmowę dwóch osób, znajdujących się w grupie gromady, przy której stoi Geniusz). GŁOS 1 A cóż Konrad? GŁOS 2 Mam najzupełniej to wrażenie, jak gdyby wśród… Czytaj dalej
(Świeczniki pogaszone; na stole mała lampka kuchenna). Scena I GOSPODYNI, ISIA GOSPODYNI Trza rozbirać dzieci spać, już północno godzina. ISIA Mnie się nie chce spać, pokil bedom grać, a tamte dziecka śpiom, niech se lezom, tak jak som. GOSPODYNI Chodź… Czytaj dalej
Scena I GOSPODARZ (Chodzi tam i sam; zatrzaskując zamyka to jedne, to drugie drzwi, które ktoś od zewnątrz otworzy; wreszcie znużony położył się na zestawionych krzesłach, drzemiący. Pokój jest ciemny). (Wszystko już odtąd mówione półgłosem). Scena II GOSPODARZ, POETA, NOS,… Czytaj dalej
SCENA PIERWSZA Korytarz w Szkole Podchorążych, przez cala sceny szerz szeroki, do pół drugiego planu w głąb: Z lewej księżyca zieleń wpada przez oknu ścianę szklaną; pośrodku brama, nad tą, bramą chorągwi czworo w pęk złożono; giwery w rzędów dwa… Czytaj dalej
SCENA DRUGA SALON W BELWEDERZE (Dwoje drzwi z prawej. Dwoje drzwi z lewej.W głębi potrójne okno, aż do posadzki.Za oknami ogród-park Łazienkowski.W oddaleniu nad stawem posąg konny biały). JOANNA(wchodząc) Patrzajcie, łuna pożaru! W. KSIĄŻĘ(wchodząc) Gdzie pożar? KURUTA(wchodząc) Miasto się pali.… Czytaj dalej
SCENA TRZECIA POD POSĄGIEM SOBIESKIEGO GOSZCZYŃSKI Wiatr dmie, że ogród cicho łka za każdym liści szelestem…. 1 GŁOS Idą. 2 GŁOS O, teraz słychać gwar… 3 GŁOS W pałacu gasną sale. GOSZCZYŃSKI Zapada mgła. – – Ty jesteś, bracie? l… Czytaj dalej
