ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY Wkrótce po tej konwersacji odebrałem wiadomość o śmierci matki mojej. Mimo naturalną z przyszłej swobody satysfakcją uczułem żal prawdziwy z tej straty. Uśmierzył się z czasem, a natychmiast snuć się w imaginacji poczęły rozmaite projekta. Podróż do cudzych… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY Mając iść w dość daleką podróż wziął mnie Xaoo z sobą. Pierwszy raz natenczas zdarzyło mi się widzieć kraj ten, dość rozległy; i gdym się pytał, jaka jego obszerność, odpowiedział, iż idąc prosto aż do drugiego brzegu od… Czytaj dalej
ROZDZIAŁ ÓSMY Spadła z oczu moich zasłona, gdym usłyszał tym sposobem mówiącego kapitana. Nie mogłem tego podąć, jak się mógł zgodzić z powierzchownością udatną i kształtną umysł sędziwy. Podziękowawszy mu przeto za wielce zbawienną przestrogę, odkryłem przyczynę podziwienia, że pod… Czytaj dalej
A dajcież mi moją wolę, A puśćcież mnie w szczere pole, W szczere pole, w łąkę świeżą, Gdzie pokosy w rosach leżą… A puśćcież mnie pod próg chaty, Gdzie to wiosną kwitną kwiaty, Gdzie to miesiąc w cichym sadzie Na… Czytaj dalej
A teraz mów ty do nich, ziemio cicha,Którzy tam blisko u twego są łona:Mów jako matka, co płacze a wzdychaNiepocieszona… Borów twych czarność, i lasów twych szumy,I góry twoje, i wichrów twych loty,Niechaj obudzą choć chwilę zadumy,Chwilę tęsknoty… Stare kurhany,… Czytaj dalej
Z zawitą siadła głową, Jest matką, nie królową, To dziecię — syn, nie król… Za cały ród niewieści Piastunką jest boleści, Piastuje własny ból. Jej ręka opuszczona, Schyliły się ramiona Nad łonem jej wszech łon… Za całą dźwiga ziemię Poczęcia… Czytaj dalej
Cisza… — A przecież coś szepce, coś wzdycha, Coś mnie tajemny m szelestem oblata… Jakowaś skarga zmieszana i cicha Płaczem ros leci z róż polnych kielicha, A serce ziemi kołata. Cisza… — Kto woła? — Kto pieśń tę echową Śpiewa?…… Czytaj dalej
— A kto tę choinkę Zasiał w ciemnym lesie? — Zasiał ci ją ten wiaterek, Co nasionka niesie. — A kto tę choinkę Ogrzał w ciemnym boru? — Ogrzało ja to słoneczko Z niebieskiego dworu. — A kto tę choinkę… Czytaj dalej
Przepraszamy bardzo panie, Lecz dziś u nas wielkie pranie. Cały sznur się w słonku suszy, W domu nie ma żywej duszy! Od soboty do soboty Dość nazbiera się roboty. To na łące zmacza rosa, To znów plama z żółtonosa, To… Czytaj dalej
Dalej raźno, dalej w koło, Dalej wszyscy wraz! Wszak wyskoczyć i zaśpiewać Umie każdy z nas. Graj nam, skrzypku, krakowiaka, A zaś potem kujawiaka I mazura graj! Jak się dobrze zapocimy, To polskiego się puścimy, Toż to będzie raj! Dalej… Czytaj dalej
