Oj! zasługuje na wielką naganę, Kto kala gniazdo własne – ale taki, Co widzi, ile gniazdo jest skalane, To mi dopiero łotr, to lada jaki!… – Taki jest cynik lub niezrozumiały, Porządek nawet może popsuć wieczny; Takiego warto by z… Czytaj dalej
Nieraz ten, co bajki plecie, Trefunkiem i prawdę powie. W mozyrskim, mówią, powiecie – Nie wiem, jak się miejsce zowie – Leżał zamek starodawny Nad czystego zdroju spadkiem. Niegdyś, wielkością swą sławny, Okazałości był wzorem, Lecz czasem i niedozorem Już… Czytaj dalej
1Był to dzień wielki, w całej Polsce głośny,Gdy się Jagielle syn pierwotny rodził,Gdy przyjście jego przez okrzyk radosny Naród obchodził 2Natenczas Witold, dzielnym swym ramieniemZbiwszy za Wołgą hordy Tamerlana,Przybył i witał tkliwym uściśnieniem Młodego pana. 3Podniósłszy w górę królewską dziecinę,Rzekł… Czytaj dalej
1Pod smutną gwiazdą Kazimierz się rodził:Za niego we krwi ukraińskie niwy,Za niego spisek sąsiadów nachodził Kraj nieszczęśliwy. 2Nasza to chciwość i nieludzkie karyZburzyły naród Kozaków waleczny,Chytry Chmielnicki, połączon z Tatary, Mścił się bezpieczny. 3Nie starła plamy Pilawców, Batowa,Pod Beresteczkiem pamiętna… Czytaj dalej
Tryumfy nadęty swymi Kupido z bogi inszymi Jął po niebie harce zwodzić I chorągwie swe rozwodzić. Czego aby się pomścili, Bogowie sąd założyli, Którym z nieba za tę winę Wygnali hardą dziecinę. On straciwszy miejsce w niebie Uciekł się z… Czytaj dalej
Pokoju mieć nie mogę, wojska nie szykuję, bojaźń, otuchę, ogień, lód widzę u siebie i czołgam się po ziemi, i latam po niebie: cały świat zagarnąwszy, nic nie obejmuje. Temu, co mię ni trzyma, ni puszcza, hołduję. Anim związan od… Czytaj dalej
Smrodliwe ziele, o ziele śmiertelne, Które w krainy morzami oddzielne Życzliwe skryło od nas przyrodzenie. Kto cię na rodu naszego stracenie. Kto cię na brzeg nasz przywiózł łodzią krzywą I świat zaraził trucizną smrodliwą? Nie dosyć było. że i wojny… Czytaj dalej
Nigdy, więc nigdy z tobą rozstać się nie mogę! Morzem płyniesz i lądem idziesz za mną w drogę, Na lodowiskach widzę błyszczące twe ślady I głos twój słyszę w szumie alpejskiej kaskady, I włosy mi się jeżą, kiedy się oglądam,… Czytaj dalej
Jeden bardzo mizerny wilk — skóra a kości, Myszkując po zamrozkach, kiedy w łapy dmucha, Zdybie przypadkiem brysia Jegomości, Bernardyńskiego karku, sędziowskiego brzucha: Sierść na nim błyszczy gdyby szmelcowana, Podgardle tłuste, zwisłe po kolana. „A witaj, panie kumie!! Witaj, panie… Czytaj dalej
Panie BOŻE wszechmogący! Dzieci Narodu wojennego wznoszą ku Tobie ręce bezbronne z różnych końców świata. Wołają do Ciebie z głębi kopalni sybiryjskich i ze śniegów kamczackich, i ze stepów Algeru, i z Francji, ziemi cudzej. A w Ojczyźnie naszej, w… Czytaj dalej
