I. DEDYKACJA [III] Patrzyłem, jak przez szyb brylanty Wbłysł słońca promień – i zalotnie Na czole rzeźbionej Atalanty Drżał, i wachlarzył się stokrotnie! Potem przez liście bluszczów w wazie Kroplił – i piasku źdźbła krysztalił… I aksamit bogatych kotar Po… Czytaj dalej
Tam, gdzie ani już dojrzeć uprawnych zagonów, Ty chcesz, bym ja krytyki pielęgnował niwę. Co radzisz? – zważ! – i w chwilę jakże nieszczęśliwę! To nie czas Peryklesów – nie – to Faraonów… Posłuchaj stylu krytyk i przyznaj mnie: czyli… Czytaj dalej
Wolno mu jest – aż do robaczka Schylać się, będąc człowiekiem: Bo schodził on pierw do prostaczka, Na równi będąc z swym wiekiem! * I jednym był – wśród wielu – wielu – Nad pokoleniem włodarzy, Co gwiazdę czcił pokoleń-celu… Czytaj dalej
IPo dwóch salonu stronach komnaty w półcieniu,Z których na ogród wielkie podwoje otworem —Szerokie wschody — wazy rzezane w kamieniu,Ociekające roślin pnących się doborem —Noc księżycowa-zapach akacji-szmer wodyDalekich kaskad, które wilgocą ogrody…To nietańczących przystań! …Tańczący, przeciwnie,W całej wszech-tęczy blasku oczy… Czytaj dalej
SZELIGA Rozrzewniła mnie doprawdy!… Człowiek,Nieraz się ubrawszy od stóp do głów,Odprawia pielgrzymki nie najbliższe,By wreszcie usłyszał rozmowę MDŁĄ.Gdy, oto tu, schylona staruszka,W prochy ziemi nawykła poglądać,Diamentowym słów światłem darzy! – Głęboko Zaiste! tylko podróżnik umiePodróżować i we własnych stronach –Monumenta… Czytaj dalej
31. Bo możecie wszyscy jeden po drugim, prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli… Św. Paweł, XIV. – A ja wam mówię – Wiesław się odzywa – Że, co opinii głosem się nazywa, To jest… cóż?… …to jest… Czytaj dalej
XVI Noc była – księżyc w przysionek otwarty Szerokie składał promienie, jak karty Księgi, z głęboką uwagą czytanej. Cienie dwa wielkie, ucznia i rabbiego, Z podłogi czołgać zdały się na ściany, Wśród takiej ciszy, w której i niczego Zląkłby się… Czytaj dalej
O BYRONIE Urodził się on w ojczyźnie lordów i był lordem, więc miał ojczyznę: mógł przeto wielkim mężem w społeczeństwie szczęśliwym zostać. Jak zaś pojmował to zadanie, najlepiej pokazuje pierwsza jego depesza. do lorda Holland, której treść prawie dosłownie brzmi… Czytaj dalej
WSTĘP Różno-głosego dotąd monologuNa żadnej jeszcze scenie nie widzianoA przeto staję z objaśnieniem w proguI przepowiadam rzeczy jak się staną.I głoszę — wszystkim, o tej awenturzeNa dialogu zmienionej ruchomośćGdzie huczeć będą, jak przelotne burzeLud, urzędnicy, dwór i Król Jegomość.A wszystko… Czytaj dalej
Czasy skończone! — historii już nie ma, Tworzenie tylko w bezbrzeżnej otchłani. Wiwat!… lecz czemuż to ogromne tema Ludzie, kształtami ras napiętnowani, I usta mową zaprawne rozliczną, I serca głoszą w kraj cieknące styczną? O, nie skończona dziejów jeszcze praca,… Czytaj dalej
