1Czemu mi smutno i czemu najsmutniéj,Mamże Ci śpiewać ja – czy świat i czas?…Oh! bo mi widnym strój tej wielkiej lutni,W którą wplątany duch każdego z nas. 2I wiem, że każda radość tu ma drugę,Poniżej siebie, przeciw-radą łzę,I wiem, że… Czytaj dalej
Dewocja krzyczy: „Michelet wychodzi z Kościoła!” Prawda; Dewocja tylko tego nie postrzegła, Że za kościołem człowiek o ratunek woła, Że kona – że ażeby krew go nie ubiegła, To ornat drze się w pasy i związuje rany. * A faryzeusz… Czytaj dalej
(ODA) I I pożegnałem kraj, i brzegi znane Odepchnąłem nogą, jak wioślarz z łodzi Ziemię odpycha — i jak? odgarnia on pianę Leniwo-płynną i luźną… Kraj! — — gdzie każdy-czyn za wcześnie wschodzi, Ale — książka-każda… za późno! II Nogą… Czytaj dalej
I Broń lepiej Syksta, Klemensa, Piusa – Człowieka, mówię, w papieża osobie – Lecz nie broń władzy, co jest od Chrystusa Najwszechmocniejszą potęgą na globie. Bo cóż ty jesteś?… albo czymże ona Wszechmocność władzy, gdy taka obrona!… Stąd – uczą… Czytaj dalej
I „Ojcze mój! twa łódź Wprost na most płynie — Maszt uderzy!… wróć… Lub wszystko zginie. II Patrz! jaki tam krzyż, Krzyż niebezpieczny — Maszt, się niesie w-z-wyż., Most mu poprzeczny –„ III ” — Synku! trwogi zbądź: To —… Czytaj dalej
O nieco miłosiernej nie-indyferencji Proszę: i szlę egzemplarz mojej konferencji, Dając wiedzieć, że tejże jest paręset jeszcze W Luksemburskiej Księgarni, gdzie przedają wieszcze. Zaś honorem uręczę, że, choć dnie się mienią, W Ojczyźnie jest paręset figur, co mnie cenią; I… Czytaj dalej
Wierzę – że naród trwa, bo cierpi noże; Wiem, że o rganizm tylko krew lać może – Wierzę – iż główną przeto powinnością Znać ów organizm, krzepić go miłością – Że: aby pomóc bólem złożonemu, Nie dość organizm lepszy wyśnić… Czytaj dalej
1 Na posadzkę zapustnej sceny, Gdzie tańcowało-było wiele mask, Patrzyłem sam, jak wśród areny, Podziwiając raz słońca pierwo-brzask 2 I na jasnej woskiem zwierzchni szyb Kreślone obuwiem lekkim kręgi – Czarodziejskich jakoby pisań tryb Z ziemi do mnie mówił, jak… Czytaj dalej
Czy widziałeś sieroty, co w nabrzmiałym oku Gwałtem budzą wesołość, a ta, wysilona, Na chwilę tylko błyśnie i po chwili kona, Zanurzając się w łoże chmurnego obłoku? Biedne dzieci! szczęśliwe, jeśli przy nich czasem Ktoś o zmarłych rodzicach napomknie nawiasem,… Czytaj dalej
Mimo armaty Twoje, i mordy, i panik, Królu! Tyś nie jest żaden Cezar ni Germanik, Ani Karol (choć bliższy z brandenburskim domem). Tyś Pan Pruski, z dowcipnym sobie ekonomem Podskrobawszy w Archiwach, zatarłszy w Kronice, Szukający, jak? komu? oszwabić granice.… Czytaj dalej
