Jeżeli kiedy płatne serca dzwonów Leniwo zadrżą, echo porwie jęki I do wesołych rzuci je salonów – Ty westchnij! – smutek uzalotnia wdzięki… * A jeśli karta będzie pogrzebowa Po rogach ulic czernić się, z nazwiskiem – Ty odwróć oczy;… Czytaj dalej
I z miłości, i z pieśni świat się naigrawa,Burzę, co w głębi serca żywot nam pustoszy,Zowią oczarowaniem sławy i rozkoszy;O! cierniowa to rozkosz! opłakana sława!B.Z. Żegnam was, o lube ściany, Skąd, dziecinne strzegąc łoże, Chrystus Pan ukrzyżowany Promieniami witał zorze.… Czytaj dalej
SŁUCHACZDO P. OL. WAGNER. 1876 I Znasz ten kraj, znasz tę narodu chwilę, Gdy grajkom, wam, świat wtacza się do ręki, Bo z żadnych słów nie dowie się nikt tyle, Co z łkań, co z łez – bo idee są… Czytaj dalej
I Szlachectwo jest to równość – bo jeżeli Się na szlachetnych i więcej-szlachetnych, I nie-zupełnie-szlachetnych podzieli, To wszyscy podli… synowie bezdzietnych! II Bo bez szlachectwa równość nie istnieje, Ani szlachectwa bez równości nie ma; Duch wieczny w mrokach staropolskich dnieje… Czytaj dalej
Nie, ludu bohatyrów, plemię wielkiego Alcyda, Spojrzeń swoich bogowie od nas nie odwrócili; Jakikolwiek dziś wróg, liczba lub traf, Już o losach twych sam wyrokuje miecz. Przeto zbroją się odziej, precz odmieć kochanie życia, Niechaj tobie i czarnej, ludziobójczej Parki… Czytaj dalej
Pod-dasze – wnętrze założone księgami – okna dają na zieloność, ale nieco są przysłonięte – ranek. MAK-YKSprzerywając czytanie Oto pierwszy promień, z tych, co rażą… Posuwa zasłonę w oknie. Jakby jedne były nam znajome,Drugie obce – i te szły w… Czytaj dalej
Urzędnik policji, straż i Sędzia wchodzą z salonu. URZĘDNIK Jeszcze tylko pan Mak-Yks i koniec… MAK-YKS Ja się rewidować nie pozwalam! SĘDZIA (Po nitce do kłębka dochodzimy…) MAK-YKS Słowo moje wystarczać powinno –Zwłaszcza że nie grałem… URZĘDNIK Pan, co więcej,Trzymałeś… Czytaj dalej
XI Przez bramę miasta, przez winnic kwadraty, Furtki owiane w roślin aromaty, Którym bluszcz służy jak zwiewna zasłona, Strzegą zaś ręką nie sadzone kwiaty – Przechodzić trzeba do Mistrza Jazona. Nareszcie, skutkiem tej rozmaitości, Dziwniej niż prędzej, stoisz tuż przy… Czytaj dalej
XXVII W podróżnym płaszczu, z ogoloną głową, Jako niewolnik lub człowiek ubogi, Mistrz Artemidor wchodził w Zofii progi, Postawę nie swą mając, raczej ową, W którą się rzeźbiarz stroi, kiedy bogi Przedstawiać każą mu śmiertelni ludzie, Hojni dość, nie dość… Czytaj dalej
I Znajomy mój młody uwagi mi robił, że żaglowym lepiej okrętem przepływać Oceanu przestrzeń. – Pozwoliłem mu mówić w tym przedmiocie i słuchałem go, oparłszy się kolanem o tłomoczek podróżny, a biodrami o ciosaną z kamienia poręcz wybrzeża portowego. Ale… Czytaj dalej
