szczytowych podbaldachach; tytoń szlachetny był od dawna znany Indianom; przywieziony do Portugalii w 2 poł. XVI w., skąd dotarł do Francji dzięki posłowi franc. J. Nicotowi (stąd nazwa Nicotiana); w Europie rozpowszechnił się początkowo jako roślina ozdobna i leczn.; ze względu na dużą zdolność adaptacji uprawiany w krajach tropik., subtropik. i w umiarkowanej strefie klim., w licznych odmianach, które różnią się znacznie cechami morfologicznymi i użytkowymi (m.in. zawartością nikotyny, barwą liści, smakiem, aromatem). Rozróżnia się m.in.: tytonie papierosowe jasne odmiany drobno- i średniolistne oraz wielkolistne typu Virginia i Burley, uprawiane gł. w USA, Polsce i Włoszech; tytonie cygarowe uprawiane gł. w Brazylii, Indonezji, na Kubie. Rozmnażanie przez sadzenie rozsady do gruntu po przymrozkach wiosennych; liście zbiera się stopniowo, w miarę ich dojrzewania; plon liści ok. 2 t z ha; liście suszy się zależnie od odmiany i przeznaczenia, na słońcu, w suszarniach powietrznych, ogniowo-rurowych (ciepłym powietrzem), ogniowo-płomieniowych (z wędzeniem). Obszar uprawy tytoniu w świecie wykazuje nieznaczną tendencję wzrostową; 1993 wynosił 5,2 mln ha, zbiory 8 mln t; największymi producentami są: Chiny, USA, Brazylia, Indie. Jako ozdobne rośliny w ogrodach są uprawiane: tytoń oskrzydlony, Nicotiana alata, oraz jego odmiany hod., obficiej kwitnące, o białych, kremowych, różowych lub karminowych kwiatach, a także mieszańce tego gatunku.

AGAWA, Agave, meksykańska bylina ... [ Przejdź Dalej ]